بررسی تاثیر سنجش عملکرد کارکنان با استفاده از رویکردهای روانشناسی بر توسعه ظرفیت های انسانی و استعدادیابی

مدیران منابع انسانی، برای تحقق اهداف خود در راستای برنامه های استراتژیک در حوزه منابع انسانی سازمان ها، راهی جز بهره گیری از روش ها و رویکردهای مناسب ندارند. این حساسیت به اندازه ای است که تقریبا همه شرکت ها وسازمان های موفق یا در جستجوی موفقیت را ترغیب کرده است که برنامه هایی جدی و مستمر برای آموزش و پرورش کارکنان شایسته داشته باشند و این برنامه ها را با جدیت پیگیری کنند. از سوی دیگر، سیستم های استعدادیابی، امروزه معیارهای بیشتر و پیچیده تری را برای ارزیابی افراد به کار می گیرند. این معیارها علاوه بر ظرفیت های رهبری افراد با ارزش ها و هنجارهای سازمان نیز مرتبط است و شامل ظرفیت یادگیری و رشد افراد و همچنین نتایج حاصل از عملکرد آنها نیز می شود. شرکت های موفق در شناسایی قابلیت ها و شایستگی ها اولا به اهداف و جهت گیری های استراتژیک سازمانشان توجه جدی دارند و فهرست قابلیت ها را بر اساس نیازمندی های مربوط به این استراتژی ها تدوین می کنند و ثانیا در ارزیابی قابلیت ها هم بر عملکرد فعلی و هم بر پتانسیل های آنان تاکید دارند. معیارهای مربوط به عملکرد معمولا شامل نحوه دستیابی به اهداف تعیین شده و التزام عملی به ارزش ها و هنجارهای مورد توجه سازمان است در حالیکه پتانسیل به معنی توانایی های فرد برای رهبری موفق در سطوح بالاتر است. تلاش این پژوهش، با استفاده از روش توصیفی پیمایشی با زمینه کاربردی ارائه فاکتورهایی برای ارزیابی واقعگرایانه و صحیح افراد با پتانسیل بالا می باشد. همچنین افزایش دقت و اعتبار ارزیابی ها و قضاوت های ذهنی با استفاده از رویکردهای نوین علم روانشناسی و فاکتورهای ارزشمند این رویکردها از دیگر اهداف این پژوهش می باشد. جامعه آماری این بررسی شرکت های ارائه دهنده خدمات اینترنت می باشند که تعداد آنها در ایران 11 شرکت است. به عنوان ابزار انجام تحقیق از پرسشنامه ای استفاده شد که روایی آن توسط کارشناسان و پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ مورد سنجش قرار گرفته است. بر این اساس250 پرسشنامه بین کارشناسان رده سرپرستی به بالا توزیع شد. سه متغیر شناختی، رفتاری و محیطی در این پژوهش به عنوان فاکتورهای موثر در فرایند شناخت استعدادها در نظر گرفته شده که تاثیر این سه متغیر در مراحل مختلف فرایند استعدادیابی مورد بررسی قرار گرفته است. تحلیل های آماری صورت پذیرفته نیز تاثیر عمیق این فاکتورها را تایید می کند. نتایج بیانگر این نکته است که حفظ استعداد ها مهمترین متغیر تاثیر پذیر از متغیرهای رویکرد روانشناختانه نسبت به سنجش عملکرد در فرآیند مدیریت استعداد است. یعنی مهمترین نقش این متغیر ها در حفظ استعداد ها می باشد.